กระเทียม

 




ชื่อวิทยาศาสตร์            Allium  sativum L.

วงศ์                              Liliaceae

ชื่อพ้อง                    -

ชื่ออื่นๆ                   กระเทียมขาว กระเทียมจีน เทียม ปะเช้วา หอมขาว หอมเทียม  หัวเทียม Garlic

สารออกฤทธิ์                alliin (1), allicin (1-3), acrolein, allyl aldehyde (4), alkyl thiosulfinates (5), allistatin I, allistatin II (6), diallyl disulfide (7-12), diallyi monosulfide (9, 10), diallyl sulfide (11, 12), diallyl tetrasulfide (9, 10), diallyl trisulfide (8-10, 12), E-ajoene, Z-ajoene (7, 13), S-allyl cysteine (14), iso-Z-10-DA, Z-10-DA  (13), di-2-propenyl disulfide, methyl 2-propenyl disulfide, 2-vinyl-4H-1,3-dithiirane, 3,3¢-thiobis-1-propene (15), s-Et cysteine, n-acetyl cysteine (11), 4-heptenal, methyl allyl disulfide, 2-vinyl-4H-1,3-dithiin (12), scordinine A, scordinine B (16)

 

ฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่เกี่ยวกับแก้เจ็บคอ

                  1.  ฤทธิ์ลดการอักเสบ

Prasad (17) ได้ทดลองพบว่าสารสกัดกระเทียมด้วยน้ำ 2 ก./นน.ตัว 1 กก. มีฤทธิ์ลดการอักเสบอย่างอ่อนๆ ในหนูขาวที่ทำให้อุ้งเท้าบวมโดยใช้ formalin มีผู้พบว่าเมื่อใช้สารสกัดด้วยน้ำ:อัลกอฮอล์ 1:1 แก่หนูขาวทางช่องท้อง พบว่าลดการอักเสบที่เกิดจากคาราจีแนน (18)  และเมื่อให้สารสกัดเอทานอล (80%) ทางสายยางเข้ากระเพาะอาหารหนูขาวเพศผู้ ขนาด 100มก./กก. พบว่าสามารถลดอาการอักเสบอุ้งเท้าที่ถูกทำให้อักเสบด้วยคาราจีแนนได้ 23% (19)  เมื่อทาสารสกัดเอธิลอัลกอฮอล์ เฮกเซนและเมทานอลจากหัวกระเทียมให้หนูถีบจักร ขนาด 20 มคล./ตัว ในการรักษาหูที่อักเสบ ผลไม่แน่นอน (20)  

กระเทียมสามารถช่วยบรรเทาอาการอักเสบ จึงช่วยรักษาแผลในกระเพาะอาหาร อันจะเป็นผลช่วยลดการแน่นจุกเสียดในผู้ป่วยที่เป็นแผลในโรคกระเพาะอาหาร (17, 18, 21-24) โดยต้านการสังเคราะห์ prostaglandin (7) และมีผู้ศึกษาพบว่าสารสกัดกระเทียมมีผลยับยั้งการสร้าง IL-12 และเพิ่มการสร้าง IL-10 และ tumor necrosis factor (a-INF), IL-1a, IL-6, IL-8, และ T-cell interferon-gamma (IFN-gamma), IL-2 จึงมีผลช่วยลดการอักเสบในผู้ป่วยลำไส้อักเสบ (25)  S-allyl cysteine (SAC) ในกระเทียม สามารถยับยั้ง nitric oxide synthase (iNOS) ซึ่งทำให้อักเสบในเซลล์ murine macrophage cell RAW264.7 ที่ถูกเหนี่ยวนำด้วย lipopolysaccharide (LPS) และ interferon-gamma (g-IFN) (14) แต่เมื่อฉีดสารสกัดกระเทียมเข้าช่องท้องหนูขาว (ไม่ระบุขนาด) พบว่าไม่มีผลต่อการอักเสบในลำไส้ของหนูที่ถูกเหนี่ยวนำให้อักเสบด้วย trinitrobenzenesulfonic acid (TNBS) (26)

ได้มีผู้ทดลองพบฤทธิ์ในการต้านโรคไขข้ออักเสบ เมื่อให้สารสกัดด้วยน้ำในขนาด 100 มก./กก. เป็นเวลา 10 วัน (27) และเมื่อกรอกน้ำมันหอมระเหยจากเมล็ด (seed oil) เข้ากระเพาะอาหารหนูขาว ขนาด 0.0025 มล./กก. พบว่าลดอาการอักเสบจากอาการข้ออักเสบที่เกิดจากฟอร์มาลดีไฮด์ได้ (28) Dabral (21) พบว่าเมื่อนำยาตำรับกระเทียมซึ่งผสมกับสมุนไพรอื่นให้คนไข้รับประทาน สามารถลดการอักเสบได้ นอกจากนี้เมื่อให้สารสกัดน้ำผสมอัลกอฮอล์จากกระเทียมที่บ่มโดยใช้เทคโนโลยีชีวภาพ (aged garlic) ทางกระเพาะอาหารหนูขาวในขนาด 2.5 มก./ กก. พบว่าสามารถลดอาการข้ออักเสบได้ 26% (29) และเมื่อให้ผู้ป่วยที่มีอาการปวดตามข้อที่แตกต่างกัน 30 คน รับประทานหัวกระเทียมในขนาดต่างๆ กัน พบว่าสามารถบรรเทาอาการได้ (30)

2. ฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรีย

          ได้มีการทดลองใช้กระเทียมในรูปแบบต่างๆ คือ น้ำคั้น สารสกัดด้วยตัวทำละลายชนิดต่างๆ ตลอดจนทำกระเทียมให้เป็นผงโดยวิธีความร้อน หรือโดยวิธีแช่แข็ง พบว่าฤทธิ์ของกระเทียมและสารสกัด สามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรียอันเป็นสาเหตุของการอักเสบ เช่น ตระกูล Staphylococcus หรือการอักเสบในคออันเกิดจาก Streptococcus เป็นต้น

ตาราง  ผลการทดสอบต่อการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย

แบคทีเรีย

สารสกัด/bulb/สาร

ผลการทดสอบ

เอกสารอ้างอิง

Pseudomonas  

น้ำ

มีฤทธิ์

31-33

aeruginosae

 

มีฤทธิ์อ่อน

34

 

 

ไม่มีฤทธิ์

31, 35-38

 

น้ำร้อน

มีฤทธิ์

39

 

น้ำคั้น

มีฤทธิ์

40

 

น้ำมันหอมระเหย

มีฤทธิ์

8, 41, 42

 

 

ไม่มีฤทธิ์

43

 

 

ไม่ชัดเจน

9

 

น้ำมันกระเทียม

มีฤทธิ์

44

 

เอทานอล 95%

มีฤทธิ์

45

 

เอทานอล 100%

ไม่มีฤทธิ์

46

 

 

ไม่ชัดเจน

38

Pseudomonas  

เฮกเซน

ไม่มีฤทธิ์

38

aeruginosae

ยาชงกระเทียมสด

ไม่มีฤทธิ์

47

 

หัว

มีฤทธิ์อ่อน

48

 

ไม่ระบุ

มีฤทธิ์

49, 50

 

allicin

มีฤทธิ์

2

 

diallyl disulfide

มีฤทธิ์

8, 9

 

diallyl monosulfide

มีฤทธิ์

9

 

diallyl tetrasulfide

มีฤทธิ์

9

 

diallyl trisulfide

มีฤทธิ์

8, 9

Pseudomonas  species

น้ำ

มีฤทธิ์

33

Staphylococcus albus

น้ำ

มีฤทธิ์อ่อน

34

Staphylococcus

น้ำ

มีฤทธิ์

31-33, 36, 51-56

aureus

 

มีฤทธิ์อ่อน

34, 35

 

 

ไม่มีฤทธิ์

38, 55, 57

 

 

ไม่ชัดเจน

37

 

น้ำร้อน

มีฤทธิ์

58

 

น้ำคั้น

มีฤทธิ์

3, 40, 59-60

 

 

มีฤทธิ์อ่อน

3

 

 

ไม่มีฤทธิ์

61

 

น้ำคั้นแห้งด้วยวิธีแช่แข็ง (lyophilized powder)

มีฤทธิ์

62, 63

 

น้ำมันหอมระเหย

มีฤทธิ์

8, 41, 42, 64

 

 

มีฤทธิ์อ่อน

10

 

 

ไม่มีฤทธิ์

43, 65

 

น้ำมันกระเทียม

มีฤทธิ์

44

 

อัลกอฮอล์

มีฤทธิ์

66, 67

 

เอทานอล 70%

ไม่มีฤทธิ์

68

 

 

ไม่ชัดเจน

68

Staphylococcus

เอทานอล 95%

มีฤทธิ์

45, 54, 55, 69

aureus

เอทานอล 100%

ไม่มีฤทธิ์

46

 

 

ไม่ชัดเจน

38

 

เฮกเซน

ไม่มีฤทธิ์

38

 

ปิโตรเลียมอีเทอร์

ไม่มีฤทธิ์

70

 

คลอโรฟอร์ม

ไม่มีฤทธิ์

71

 

ยาชงกระเทียมสด

มีฤทธิ์

47

 

dried oleoresin

มีฤทธิ์อ่อน

72

 

กระเทียมผง

ไม่มีฤทธิ์

72

 

หัว

มีฤทธิ์

68, 71, 73

 

ไม่ระบุ

มีฤทธิ์

54, 74, 75

 

allicin

มีฤทธิ์

2, 3

 

e-ajoene

มีฤทธิ์

13

 

dially disulfide

มีฤทธิ์

8, 11, 12

 

dially sulfide

มีฤทธิ์

11, 12

 

dially trisulfide

มีฤทธิ์

8

 

s-Et cysteine

มีฤทธิ์

11

 

n-acetyl cysteine

มีฤทธิ์

11

 

4-heptenal

มีฤทธิ์

12

 

methyl allyl disulfide

มีฤทธิ์

12

 

2-vinyl-4H-1, 3-dithiin

มีฤทธิ์

12

 

Z-ajoene

มีฤทธิ์

13

 

Z-10-DA

มีฤทธิ์

13

S. aureus

25923

ปิโตรเลียมอีเทอร์

ไม่มีฤทธิ์

47

 

ยาชงกระเทียมสด

ไม่มีฤทธิ์

47

 

น้ำมันหอมระเหย

ไม่มีฤทธิ์

8

S. aureus

น้ำ

มีฤทธิ์

76

(Methicillin-

Resistant)

diallyl disulfide

มีฤทธิ์อ่อน

10

S. aureus

diallyl monosulfide

มีฤทธิ์อ่อน

10

(Methicillin-

diallyl tetrasulfide

มีฤทธิ์อ่อน

10

Resistant)

diallyl trisulfide

มีฤทธิ์อ่อน

10

S. epidermidis

น้ำ

มีฤทธิ์อ่อน

34

 

น้ำ

ไม่ชัดเจน

37

 

เอทานอล 100%

ไม่มีฤทธิ์

46

Streptococcus

น้ำ

มีฤทธิ์

34, 36, 77

faecales

น้ำ

มีฤทธิ์อ่อน

34

 

น้ำมันหอมระเหย

มีฤทธิ์

78

 

ยาชงกระเทียมสด

ไม่มีฤทธิ์

47

S. hemolyticus

น้ำ

มีฤทธิ์

36

 

น้ำคั้นแห้งด้วยวิธีแช่แข็ง

มีฤทธิ์

62

 

น้ำมันหอมระเหย

มีฤทธิ์

64

S. hominis

น้ำ

มีฤทธิ์อ่อน

35

S. milleri

น้ำ

มีฤทธิ์

35

Streptococcus

น้ำ

มีฤทธิ์

35

mutans

น้ำมันหอมระเหย

มีฤทธิ์

78

S. pyogenes

น้ำ

ไม่ชัดเจน

37, 78

S. sanguis

น้ำ

มีฤทธิ์

35

S. viridans

น้ำคั้นแห้งด้วยวิธีแช่แข็ง

มีฤทธิ์

62

Staphylococcus

น้ำ

มีฤทธิ์

33

sp.

น้ำมันหอมระเหย

มีฤทธิ์

79-81

 

เครื่องเทศที่มีกระเทียมผสม

มีฤทธิ์

82

 

allistatin I

มีฤทธิ์

6

 

allistatin II

มีฤทธิ์

6

Staphylococcus species

น้ำ

มีฤทธิ์

33

กรัมบวก

น้ำ

มีฤทธิ์

83

กรัมบวก และ

เมทานอล:น้ำ (1:1)

มีฤทธิ์

84

กรัมลบ

น้ำ

มีฤทธิ์

85

 

เฮกเซน

มีฤทธิ์

85

 

allicin

มีฤทธิ์

1

 

di-2-propenyl disulfide

มีฤทธิ์

15

 

methyl 2-propenyl disulfide

มีฤทธิ์

15

 

2-vinyl-4H-1,3-dithiirane

มีฤทธิ์

15

 

3,3¢-thiobia-1-propene

มีฤทธิ์

15

Bacterial

น้ำ

มีฤทธิ์

31

species not

น้ำคั้น

มีฤทธิ์

86

stated

คลอโรฟอร์ม

มีฤทธิ์

87

 

คลอโรฟอร์มแฟรกชั่น

มีฤทธิ์

87

3. ฤทธิ์ต้านไวรัส

สารสกัดหัวกระเทียม (ไม่ได้ระบุตัวทำละลาย) ความเข้มข้น 0.15 มก./มล. ต้านเชื้อ   ไวรัส Influenza B (LEE) อย่างมีนัยสำคัญ P<0.001 แต่ในความเข้มข้น 1.5 มก./มล. ไม่ต้านเชื้อไวรัส Coxsackie B1 (88) เมื่อกรอกสารสกัดน้ำผสมอัลกอฮอล์จาก aged bulb เข้ากระเพาะอาหารหนูถีบจักร ขนาด 0.1 มล./ตัว  พบว่าสามารถต้านเชื้อไวรัส Influenza ในเลือดของหนู (29) และมีการทดสอบเนื้อกระเทียม ขนาด 1,000 มก./มล. ในจานเพาะเชื้อ แสดงฤทธิ์อย่างอ่อนต่อเชื้อ Parainfluenza type 3 (89)

 

หลักฐานความเป็นพิษและการทดสอบความเป็นพิษ

1.  การทดสอบความเป็นพิษ มีการศึกษาวิจัยหลายรายงานดังนี้

1.1      การทดสอบในคน

              เมื่อให้เด็กทั้งหญิงและชาย รับประทานกระเทียม วันละ 900 มก. (90) ผู้ใหญ่ในขนาด 350 มก./คน วันละ 2 ครั้ง ไม่พบอาการพิษ (91) หญิงชายที่รับประทานสารสกัดหัวกระเทียมด้วยแอมโมเนียมไฮดรอกไซด์ ในขนาดต่างๆ กัน (92) หรือรับประทานสารสกัด aged garlic ด้วยน้ำผสมอัลกอฮอล์ (ไม่ระบุขนาด) ไม่พบพิษเช่นกัน (93)

1.2      การทดลองในกระต่าย

              เมื่อให้น้ำมันกระเทียมในขนาด 0.765 ซีซี/กก. พบว่ามีอาการ excito-stupefactive (94) ขณะที่ฉีดสารสกัดกระเทียมด้วยอีเทอร์เข้าหลอดเลือด ขนาดที่เป็นพิษใน 24 ชม. คือ 0.755 ซีซี/ตัว (95) และเมื่อฉีดสารสกัด (ไม่ระบุตัวทำละลาย) เข้าหลอดเลือดในขนาด 70 มก./ตัว พบว่าทำให้กระต่ายตาย (96)

1.3      การทดลองในหนูขาว

              เมื่อป้อนสารสกัดอีเทอร์ ในขนาด 2-4 ก. เป็นเวลา 3 อาทิตย์ ไม่พบความผิดปกติต่อหัวใจ ไต adrenal gland ตับ ม้าม หรือธัยรอยด์ (97) ขณะที่หนูขาวทั้ง 2 เพศ กินกระเทียมในขนาด 0.3-110 ซีซี/กก. เป็นเวลา 3-6 เดือน พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงระดับเม็ดเลือดแดงเพียงเล็กน้อย และมีม้ามโตเล็กน้อย อวัยวะอื่นไม่มีการเปลี่ยนแปลง ค่า LD50 สำหรับการกินหรือฉีดเข้าใต้ผิวหนังมีค่ามากกว่า 30 ซีซี/กก. (98) เมื่อป้อนสารสกัดด้วยเอทานอล (95%) ขนาดต่างๆ (87) น้ำคั้นกระเทียมผสมในขนาด 5% ของอาหาร ให้หนูขาวกิน เป็นเวลา 25 วัน (99) หรือให้กินน้ำมันซึ่งมีกระเทียมผสม ในขนาด 28.5 มก./ตัว (100) และฉีดน้ำมันกระเทียมเข้าช่องท้องในขนาด 0.5 ซีซี/กก. (28) ไม่พบพิษ แต่เมื่อกรอกสารสกัดด้วยน้ำให้หนูขาว LD50 มีค่า 173.8 ซีซี/กก. (101) การให้สารสกัดกระเทียมด้วยน้ำทางปาก หรือฉีดเข้าช่องท้องในขนาด 50 มก./กก. ไม่มีผลต่อปอดและตับ แต่ขนาด 500 มก./กก. ทำให้เกิดการทำลายเนื้อเยื่อตับและปอด (102) หรือเมื่อป้อนน้ำมันกระเทียมในขนาด 0.5 ซีซี/กก. พบว่าเป็นพิษเช่นกัน (103) ขณะที่ให้หนูขาวกินสารสกัดด้วยน้ำในขนาด 300 และ 600 มก./กก./วัน เป็นเวลา 21 วัน พบว่าทำให้การเจริญเติบโตลด และมีผลต่อ biological parameter และเนื้อเยื่อ (104) เมื่อให้ชาชงกระเทียมในขนาดสูงแก่หนูขาว พบว่าลดความเข้มข้นฮีโมโกลบิน (Hb) ปริมาตร packed cell จำนวน lymphocyte เอนไซม์ aspartate aminotransferase และ alanine aminotransferase ในขณะที่จำนวนเม็ดเลือดขาว และ leukocyte ชนิดต่างๆ เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (105)

              การทดสอบความเป็นพิษเฉียบพลันพบว่า เมื่อกรอกสารสกัดกระเทียมซึ่งทำให้แห้งด้วยวิธีแช่แข็งให้หนูขาวพันธุ์ albino ขนาด 2, 4, 8 และ 16 ก./กก. ไม่พบความผิดปกติ LD50 มีค่ามากกว่า 16 ก./กก. (106) แต่อีกการทดลองพบว่า LD50 เมื่อให้ทางช่องท้อง หรือใต้ผิวหนัง มีค่า 30 ซีซี/กก. ในกลุ่มที่ให้ทางช่องท้องหนูเพศผู้ตาย 5 ใน 10 และเพศเมียตาย 1 ใน 10 หลังจากได้รับสารสกัด 1 วัน (107) การทดสอบความเป็นพิษเรื้อรัง เมื่อให้หนูขาวกินสารสกัดกระเทียม 12 ก./กก. สัปดาห์ละ 5 ครั้ง เป็นเวลา 6 เดือน ไม่พบพิษ (108) แต่ในการศึกษาของน้ำมันกระเทียมและสารสกัดกระเทียม พบว่ายับยั้งการเจริญเติบโตและทำให้เกิดภาวะเลือดจางในหนูขาว (109) การทดสอบความเป็นพิษแบบเฉียบพลันและพิษเรื้อรังของสาร S-allyl cysteine (SAC) จากกระเทียมต่อหนูขาว พบว่าเมื่อให้ทางปาก LD50 มีค่ามากกว่า 54.7 มิลลิโมล/กก. ขณะที่ฉีดเข้าภายในช่องท้อง LD50 มีค่ามากกว่า 20 มิลลิโมล/กก. (110) สารประกอบซัลเฟอร์ในกระเทียมบางชนิด ได้แก่ di-, tri- และ tetrasulfide ทำลายเม็ดเลือดแดงในหลอดทดลอง เนื่องจากเกิดอนุมูลอิสระ ซึ่งอาจจะสัมพันธ์กับการเกิดภาวะซีดในหนูขาวที่กินกระเทียมหรือหอม (111)

1.4      การทดลองในหนูถีบจักร

              การศึกษาตั้งแต่ปี 1944 พบว่า allicin มี LD50 สำหรับฉีดเข้าใต้ผิวหนัง และเข้าหลอดเลือดหนูถีบจักร 120 มก./กก. และ 60 มก./กก. ตามลำดับ (112) และเมื่อฉีดเข้าช่องท้อง ค่า LD50 เท่ากับ 222 มก./กก. (96) หรือเมื่อฉีดสารสกัด aged garlic ด้วยน้ำ เข้าใต้ผิวหนังหนูเพศเมียที่เป็นมะเร็ง CA-bladder MBT-2 พบว่า 41% ของสัตว์ทดลองตาย หลังจากได้รับกระเทียมในวันที่ 1, 3, 5 และ 7 (113) การทดสอบพิษเฉียบพลันในหนูถีบจักร พบว่า LD50 เมื่อให้ทางช่องท้อง และใต้ผิวหนังมีค่า 30 ซีซี/กก. ในกลุ่มที่ให้ทางช่องท้องหนูเพศผู้ตาย 5 ใน 10 และเพศเมียตาย 1 ใน 10 หลังจากได้รับสารสกัด 1 วัน (107) การทดสอบความเป็นพิษแบบเฉียบพลันและพิษเรื้อรังของสาร S-allyl cysteine (SAC) จากกระเทียม พบว่าเมื่อให้ทางปาก LD50 มีค่ามากกว่า 54.7 มิลลิโมล/กก. ขณะที่ฉีดเข้าภายในช่องท้อง LD50 มีค่ามากกว่า 20    มิลลิโมล/กก. (110) และเมื่อทาน้ำมันหอมระเหยจากกระเทียมบนผิวหนูถีบจักร ในขนาด 10 มก./ตัว พบว่าทำให้หนูตาย (114)

1.5      การทดลองในแมวและสุนัข

              การศึกษาพิษเรื้อรังของน้ำมันกระเทียมและสารสกัดกระเทียม พบว่ายับยั้งการเจริญเติบโต และทำให้ภาวะเลือดจางในแมวและสุนัข (109)

2.   การแพ้

2.1        การสัมผัส

              ชายที่ถูกน้ำคั้นกระเทียม ทำให้เกิดแพ้ (115) เช่นเดียวกับชาย 3 คน จะหนีทหารจึงใช้กระเทียมถูบนแขนและขา พบว่าเกิดอาการพองและเป็นผื่น (116) มีการศึกษานำหัวกระเทียมมาถูที่ผิวของผู้ใหญ่ (ไม่ระบุเพศ) (117) และในหญิงอายุ 51 ปี โดยไม่ระบุขนาด (118) ทำให้เกิดผิวหนังอักเสบได้ ผู้ที่ทำงานเสริฟอาหาร 50 คน มีอาการแพ้ 47 ราย โดยมีการแพ้ที่มือ เป็นเม็ดตุ่มใส (119) เด็กชายหญิง เมื่อถูกกระเทียมสดที่ผิว พบว่าทำให้เป็นแผลไหม้ (120) และผู้ป่วยชายเป็นแผลไหม้จากการถูกกระเทียมที่ผิว (ไม่ระบุขนาด) (121)

ทารกอายุ 17 เดือน มีอาการไหม้ที่ขาทั้ง 2 ข้าง เนื่องจากปิดพอกผลิตภัณฑ์ซึ่งมีกระเทียม 50% และ petroleum jelly ไว้ เป็นเวลา 8 ชม. เกิดตุ่มใสและไหม้รอบๆ ขนาด second degree และเป็นบริเวณ 4% ของ body surface รักษา 2 สัปดาห์ ด้วย silver และ sulfadiazine จึงหาย (122) และมีรายงานการไหม้เช่นเดียวกัน (123, 124) มีรายงานเกิดแพ้เนื่องจากสัมผัสกับกระเทียมต่อเนื่องนาน (125-138) ส่วนใหญ่แล้วอาการจะหายไปหลังจาก   ไม่ถูกกระเทียม มี 2-3 รายที่ใช้กระเทียมเพื่อรักษาอาการที่ผิวหนัง ทำให้เกิดการแพ้ (139-141) และรายงานผู้ที่สัมผัสกระเทียมนานๆ อาจมีอาการแพ้ ผื่นคัน หรือหอบได้ (142-151) มีผู้ป่วย 2 ราย ที่ได้สัมผัสกับผงกระเทียมเป็นเวลานาน มีอาการแพ้เมื่อรับประทานกระเทียม (143, 152) โดยคนไข้คนหนึ่งมีการแพ้อย่างรุนแรง เมื่อทำ skin patch test อีกรายมีอาการคลื่นไส้ ท้องเสีย มึนงง หัวใจเต้นแรงและบวม เป็นเวลา 4 ชม.

2.2            การสูดดม

              หญิงชายที่ทำงานเกี่ยวกับกระเทียม เมื่อสูดดมสารสกัดด้วยบิวทานอล ทำให้เกิดอาการหอบหืด (142) มีผู้ป่วย 3 ราย เกิดอาการหอบหืดและโพรงจมูกอักเสบ เมื่อสูดดมกระเทียม (126) รายงานผู้ป่วยที่สัมผัสกระเทียมเป็นเวลานาน โดยการสูดดมเป็นเวลานานถึง 5 ปี ส่วนใหญ่มีอาการแพ้ชนิด delayed type และมีบางรายมีอาการแพ้ เนื่องจากการรับประทาน (126,142,150)

2.3          การทดสอบการแพ้

ชายที่ทำงานเกี่ยวกับกระเทียมมีอาการแพ้ เมื่อทดลอง patch test พบว่าแพ้ diallyl disulfide หลังจากได้สัมผัส 20 นาที (153) เมื่อทดสอบสารสกัดบิวทานอลในคน 34 ราย พบว่ามีอาการผื่นคัน (125) การทดสอบการแพ้ด้วยวิธี patch test โดยใช้กระเทียมสด หรือกระเทียมที่ทำให้สุกในน้ำมันมะกอกและน้ำ (1:1) ในขนาดความเข้มข้น 1 ก./ซีซี แล้วทำให้เจือจางด้วยน้ำเกลือเป็น 1:100 และ 1:1000 โดยปะ patch ไว้ 20 นาที และ 48 ชม. อ่านผลที่ 1, 2, 3 และ 4 วัน พบว่ากระเทียมที่สุกแล้วไม่ทำให้เกิดอาการแพ้ พบแต่กระเทียมสดที่มีอาการแพ้ (154) การทดสอบการแพ้ โดยวิธี immunoglobulin antibodies พบว่ากระเทียมมีฤทธิ์แรง (155) รายงาน ผู้ป่วย 1 ราย ที่ได้สัมผัสกับผงกระเทียมเป็นเวลานาน มีการแพ้อย่างรุนแรงเมื่อทำ skin patch test (143, 152) มีการทดสอบพบว่าสารที่ทำให้แพ้ ได้แก่ diallyl disulfide, allylpropyl-disulfide, allylmercaptan และ allicin (156)

2.4          การกิน

ชายที่รับประทานยาเม็ดกระเทียม มีอาการแพ้เป็นผื่นคัน (115) หญิงอายุ 23 ปี กินกระเทียมอ่อนเกิดอาการช็อกเนื่องจากแพ้ ผู้ป่วยมีประวัติแพ้เกสรและผลไม้อยู่แล้ว (157) และมีรายงานว่าผู้ที่แพ้เนื่องจากรับประทานอาหารหลายรายเนื่องจากกระเทียม เมื่อไปทำการทดสอบ พบว่า IgE เพิ่ม และ positive patch test (157-160)

3.   ฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์

3.1   ทิงเจอร์กระเทียม ไม่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน Salmonella typhimurium TA98 และ TA100 (161)

3.2   สารสกัดด้วยน้ำในขนาด 100 มคก./ซีซี พบว่าไม่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน S. typhimurium TA102 (162)

3.3   การทดสอบสารสกัดกระเทียมด้วยบัพเฟอร์ ขนาด 7.38 และ 14.75 มก./แผ่นไม่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน Escherichia coli WP2 TRP (-) (163)

3.4   กระเทียมในขนาด 1.2 มก./แผ่น มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน S. typhimurium TA1535 และ TA1538 แต่ไม่มีผลต่อ strain TA98 ส่วนขนาด 2.4 มก./แผ่น มีผลต่อ strain TA1537 ส่วนน้ำมันหอมระเหย ขนาด 5 พิโครลิตร/แผ่น มีผลก่อกลายพันธุ์ใน Micrococcus flavus (164)

3.5   เมื่อป้อนสารสกัดกระเทียมด้วยอัลกอฮอล์ (95%) ในขนาดวันละ 500 มก. เป็นเวลา 5 วัน เมื่อฆ่าหนูและตรวจ marrow cells พบว่ามีการกลายพันธุ์ (165)

3.6   สารสกัดกระเทียมด้วยบิวทานอล น้ำและน้ำร้อน ไม่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน S. typhimurium H-17 (Rec+) และ H 45 (Rec-) เมื่อใช้ในขนาด 0.5 ซีซี/แผ่น (166)

3.7   สารสกัดกระเทียมด้วยอัลกอฮอล์ (100%) ไม่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน S. typhimurium TA1530 (46)

3.8   สารสกัดอัลกอฮอล์ (95%) ในขนาดความเข้มข้น 10 มก./แผ่น มีผลก่อกลายพันธุ์ใน S. typhimurium TA98 และ TA102 (167)

3.9   กระเทียมสดใน buffer ในขนาดความเข้มข้น 14.75 และ 7.38 มก./แผ่น ไม่มีฤทธิ์ก่อกลายพันธุ์ใน E. coli WP2 TRP (-) และ E. coli WP2 TRP (-) UVR (-) (168)

3.10  lectin ในหัวกระเทียม แสดงฤทธิ์ต่อการเจริญเติบโต การมีลูก และยังส่งผลทำให้สี น้ำหนักและขนาดในรุ่นลูกของแมลงมีการเปลี่ยนแปลงด้วย (169)

4.       พิษต่อยีน

เมื่อป้อนกระเทียมให้หนูถีบจักรกิน ในขนาด 1.25, 2.5 และ 5 ก./กก. ไม่พบว่าทำให้ยีนของเซลล์ไขกระดูกผิดปกติ (170) และพบว่าสารสกัดน้ำ ขนาด 5% ไม่ทำให้ยีนของเซลล์ MOD ผิดปกติ (171) แต่ก็มีรายงานว่าเป็นพิษ (172)

5.       พิษต่อเซลล์

          ส่วนที่เป็นเนื้อหัวกระเทียม ขนาด 3.5, 11 มก./มล. เป็นพิษต่อ cells-Vero และ Hela cells (89) สารสกัดกระเทียม ขนาด 1.5 มก./มล. เป็นพิษต่อ Hela cells (88) และยังมีรายงานว่าเป็นพิษต่อเซลล์ fibroblasts-human-lung-MRC-5 (173) สารสกัดเอทานอล 90% ขนาด 0.5 มก./มล. เป็นพิษต่อเซลล์ lymphocytes ของคน และพบว่าเป็นพิษต่อ cells-Vero, cells-CHO (Chinese hamster ovary), Lymphoma-DALTON'S โดยมีค่า ED50 0.155, 0.275, 0.5 มก./มล. ตามลำดับ (174)

ส่วนสกัดโปรตีน ขนาด 5 มคก./มล. เป็นพิษต่อเซลล์ LEUK-K562 และ melanoma-M14 ส่วนขนาดที่เป็นพิษต่อ lymphocytes ของคน คือ 10 มคก./มล. (175) และเมื่อให้หัวกระเทียมแก่หนูขาว ในขนาด 200 มก./มล. พบว่าเป็นพิษต่อเซลล์ตับ (176) นอกจากนี้ พบว่าน้ำมันหอมระเหย ในขนาด 250 มคก./มล. เป็นพิษต่อเซลล์ CA-heptaocarcinoma-G2 (177)

          เมื่อทดลองผงกระเทียม พบว่าเป็นพิษอย่างอ่อนต่อเซลล์ LEUK-CCRF-CEM โดยมีค่า IC50 30 มคก./มล. ในขนาด 330, 480 มคก./มล. พบว่าไม่เป็นพิษต่อเซลล์มะเร็งชนิด CA-hepatocarcinoma-G2, CA-colon-CACO-2 (178) และเมื่อทดสอบกระเทียมสดในจานเพาะเชื้อ (ไม่ระบุขนาดและชนิดของเซลล์มะเร็ง) ไม่แสดงฤทธิ์ (179) สารสกัดน้ำ ขนาด 125 มก./มล. และ 500 มคก./มล. พบว่าเป็นพิษอย่างอ่อนต่อเซลล์ CA-bladder MBT-2 (113), CA-mammary-microalveolar (180) ตามลำดับ สารสกัดอะซีโตน สารสกัดน้ำ ขนาด 5% ให้ผลไม่ชัดเจน แต่สารสกัดอีเทอร์ สารสกัดเมทานอล พบว่าเป็นพิษอย่างอ่อนต่อเซลล์ CA-ehrlich-ascites (181) ซึ่งสารสกัดน้ำ ในขนาด 1 มก.% แสดงฤทธิ์เป็นพิษอย่างอ่อนต่อเซลล์ lymphocytes ของคน (182) และนอกจากนี้เมื่อให้สารสกัดเอทานอล 95% เข้าภายในกระเพาะอาหารหนูถีบจักร ขนาด 500 มก./กก. ทุกวันเป็นเวลา 5 วัน พบว่าเป็นพิษอย่างอ่อนต่อเซลล์ไขกระดูก (165)

          สารสกัดเอทานอล 100% มีผลต่อ CA-A549, CA-mammary-MCF-7, human colon cancer cell line HT29 (46) ส่วนสารสกัดผงกระเทียม (freeze-dried bulb) ด้วยน้ำเป็นพิษต่อ LEUK-P815 (183)

นอกจากนี้สารสกัดเมทานอลจากราก ขนาด 40, 200 มคก./มล. และจากเมล็ด ขนาด 40 มคก./มล. ไม่เป็นพิษต่อเซลล์ แต่สารสกัดเมทานอลจากเมล็ด ขนาด 200 มคก./มล. พบว่าเป็นพิษอย่างอ่อนต่อเซลล์ macrophage cell line raw 264.7 (184)

6.       ฤทธิ์กดระบบภูมิคุ้มกัน

          สารสกัดด้วยน้ำร้อน เมื่อฉีดเข้าหลอดเลือดหนูขาว พบว่าทำให้ภูมิคุ้มกันลดลง (27) และเมื่อนำผงสารสกัดกระเทียมที่ทำให้แห้งด้วยวิธีแช่เย็น ผสมในอาหาร 4% ให้หนูถีบจักร พบว่าทำให้ภูมิคุ้มกันลดลง (185)

7.       ผลต่อระบบเลือด

7.1   มีรายงานพบว่าหญิงที่ได้รับการผ่าตัด เลือดหยุดช้า เนื่องจากรับประทานกระเทียมขนาดสูง และมีชายอายุ 78 ปี ซึ่งรับประทานกระเทียม 2 ก./วัน เป็นเวลานาน มีอาการเกร็ดเลือดต่ำ (186) จึงมีเลือดออกในสมอง และชายอายุ 72 ปี มีอาการเลือดออกไม่หยุดขณะผ่าตัด prostrate gland เมื่อให้ชายหญิง 34 คน รับประทานน้ำคั้นกระเทียม วันละ 120 มก. เป็นเวลา 20 วัน 9% มีเกร็ดเลือดต่ำ (186)

7.2   มีคนไข้ 2 รายที่ปรับระดับ Warfarin ได้แล้ว รับประทานแคปซูลกระเทียม และยาเม็ดกระเทียม พบว่าระยะเวลาที่เลือดแข็งตัวเพิ่มเป็น 2 เท่า (187)

7.3   ชายอายุ 87 ปี มาโรงพยาบาลด้วยอาการอัมพาตส่วนล่าง พบว่ามีก้อนเลือดในไขสันหลัง จึงผ่าตัดเอาออกและพบว่าก้อนเลือดเกิดจากกินกระเทียมมาก คือ 4 กลีบต่อวัน และการผ่าตัดเลือดหยุดช้ากว่าปกติเป็น 11 นาที ในขณะที่คนปกติจะหยุดใน 3 นาที และ prothrombin time 12.3 วินาที (188)

7.4      มีผู้มีอาการตกเลือดหลังจากรับประทานกระเทียม (189-191) อาการเลือดหยุดช้าจะหมดไปใน 1 สัปดาห์

8.       ผลต่อระบบสืบพันธุ์

8.1        น้ำมันหอมระเหยจากกระเทียมมีผลฆ่าอสุจิของหนูตะเภาและหนูขาว (192)

8.2   สารสกัดกระเทียมด้วยอัลกอฮอล์ (95%) เมื่อป้อนให้หนูขาวในขนาด 100 และ 200 มก./กก. (193) เมื่อป้อนสารสกัดเมล็ดกระเทียมด้วยเอทานอล (95%) ขนาด 150, 200 มก./กก. และปิโตรเลียมอีเทอร์ ขนาด 100 มก./กก. เข้าทางปากหนูขาวที่ตั้งครรภ์ (194) พบว่าไม่มีผลทำให้แท้ง หรือเป็นพิษต่อตัวอ่อน

8.3   สารสกัดกระเทียมด้วยอัลกอฮอล์ (100%) เมื่อป้อนให้หนูขาวในขนาด 200 มก./กก. (195) เมื่อฉีดสารสกัดกระเทียม เข้าช่องท้องหนูขาว โดยไม่ระบุขนาด (196) ไม่มีผลทำให้แท้ง

9. อาการข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์

เมื่อรับประทานกระเทียม คือ มีอาการร้อนในปาก และทางเดินอาหาร คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย (197) และมีผู้รายงานการระคายเคือง คลื่นไส้ อาเจียน และรู้สึกอิ่ม เมื่อใช้กระเทียมในการรักษา (198, 199)

     Alliin, S-alkyl cysteine sulfoxide จะสลายให้ thiosulfinate และ polysulfides เนื่องจาก allinase ทำงานเมื่อขยี้ ทำให้น้ำตาไหล (200)

การรับประทานกระเทียมจะทำให้มีกลิ่นลมหายใจและกลิ่นตัวที่ไม่ดี (90, 189, 199, 201-204) แต่มีอีกการทดลองพบว่า อาการไม่พึงประสงค์เรื่องลมหายใจและกลิ่นตัวแรง ไม่ต่างจากกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากปริมาณตัวอย่างน้อยเกินไป (90, 203, 205-209) และมีรายงานฤทธิ์ไม่พึงประสงค์เรื่องกลิ่นตัวนี้จากการใช้ aged garlic ด้วย (210) การทดลองผลเมื่อใช้น้ำมันกระเทียมก็ทำให้เกิดกลิ่นตัวเช่นกัน (199)

10.    ผลต่อหัวใจ

10.1 รายงานว่าชายอายุ 23 ปี ที่ได้รับประทานกระเทียมปริมาณสูงคืนก่อนมีอาการกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน (acute myocardial infarction) โดยที่ชายผู้นี้ไม่มีภาวะเสี่ยงต่อโรคหัวใจมาก่อน และชายผู้นี้เคยมีอาการ chest pain 2 ครั้ง เมื่อรับประทานกระเทียมจำนวนมาก (211) อีกรายชายอายุ 56 ปี มีอาการ cardiospasm เมื่อรับประทานกระเทียม ซึ่งอาจเนื่องจาก cutaneous sensitive ต่อ macerated garlic (148)

10.2  เมื่อกรอกน้ำมันหอมระเหยให้หนูขาว ขนาด 2 ก./กก. เป็นเวลา 30 วัน โดยหนูยังคงได้รับอาหารตามปกติ พบว่า ECG ผิดปกติ flattened T-wave และ depressed ST segment และการผิดปกติยังคงอยู่หลังหยุดให้กระเทียม จึงเป็นไปได้ว่าน้ำมันหอมระเหยจากกระเทียมทำให้เกิด permanent coronary ischemic ในหนู 8 ตัว จาก 10 ตัว (212) และสารสกัดด้วยอีเทอร์มีผลเป็นพิษต่อหัวใจคน ซึ่งไม่สามารถกลับได้ เมื่อให้ norepinephrine แต่ต้านได้บ้างเมื่อใช้ caffeine หรือ atropine (96)

11. ผลต่อระบบทางเดินอาหาร

ชายอายุ 66 ปี ไม่เคยมีประวัติ bowel obstruction เมื่อรับประทานกระเทียมเพื่อรักษาอาการหวัด พบว่ามีอาการ bowel obstruction (213) มีรายงานผู้ป่วย 309 ราย มีอาการปวดท้อง อาเจียนเป็นเลือดและหรือถ่ายเป็นเลือด และมีอาการเป็นแผลในกระเพาะอาหาร ผู้ป่วยเหล่านี้รับประทานกระเทียม (214) อาสาสมัคร 5 คน ได้รับกระเทียมสกัด 10-25 ซีซี ซึ่งมีกระเทียม 100-250 ก. มีอาการแสบร้อนในปาก หลอดอาหาร และกระเพาะอาหาร นานกว่า 15 นาที และมี 1 ราย มีอาการคลื่นไส้ เหงื่อออกและบวม (215) อาสาสมัครอีกกลุ่มได้รับผงกระเทียม 900 มก. ทำให้เกิดลมในท้อง (216) และยังมีรายงานอาการปวดท้อง แน่น ไม่อยากอาหาร และมีลมในท้อง (201-204, 206, 209, 217, 218)

            12. การทำปฏิกิริยากับยาอื่น ไม่ควรใช้กระเทียมร่วมกับยาต้านการแข็งตัวของเลือด เช่น coumarin หรือยาต้านการจับตัวของเกร็ดเลือด เช่น aspirin เพราะอาจทำให้เลือดออก (187, 219-223) NSAID บางตัว เช่น indomethacin จะเพิ่ม bleeding time (220-222)

          13. สารพวก organosulfur compound ไม่เพิ่มฤทธิ์ของการเกิดมะเร็งตับในหนูของสาร diethylnitrosamine (224)

 

          จะเห็นได้ว่ากระเทียมสามารถลดการอักเสบได้ จึงอาจช่วยบรรเทาอาการเจ็บคอได้ และยังฆ่าเชื้อแบคทีเรียด้วย ดังนั้นถ้ามีอาการติดเชื้อร่วมก็สามารถช่วยได้ นอกจากนี้ยังมีฤทธิ์ต้าน  ไวรัสไข้หวัดใหญ่อีกด้วย อย่างไรก็ตามควรมีการทดลองทางคลินิก เพื่อหาขนาดใช้ที่เหมาะสมและระวังอันตรายจากการใช้ต่อเนื่องและขนาดสูง

 

เอกสารอ้างอิง

1.       Uchida Y, Takahashi t, Sato N.  The characteristics of the antibacterial activity of garlic.  Jpn J Antibiot 1975;28(4):638-42.

2.       Nolan LL, Mcclure CD, Labbe RG.  Effect of Allium spp. and herb extracts on food-borne pathogens, prokaryotic, and higher and lower eukaryotic cell lines.  Acta Hortic 1996;426:277-85.

3.       Tynecka Z, Szymona O.  Effect of certain sulfhydryl group inhibitors on the growth and respiration of Staphylococus strains.  Ann Univ Mariae Curie-Sklodoeska, Sect D 1972;27:57-70.

4.       Vollrath RE, Walton L, Lindegren CC.  Bactericidal properties of acrolein.  Proceedings of the Society for Experimental Biology and Medicine 1937;36:55-8.

5.       Small LVD, Bailey JH, Cavallito CJ.  Alkyl thiolsulfinates.  J Am Chem Soc 1947;69:1710-3.

6.       Datta NL, Krishnamurthi A, Siddiqui S.  Antibiotic principles of Allium sativum.  J Sci Ind Res (India) 1948;7B(3):42.

7.       Wagner H, Wierer M, Fessler B.  Effects of garlic constituents on arachidonate metabolism.  Planta Med 198755(3):305-6.

8.   Avato P, Tursi E, Vitali C, Miccolis V, Candido V.  Allylsulfide constituents of garlic volatile oil as antimicrobial agents.  Phytomedicine 2000;7(3):239-43.

9.   Tsao SM, Yin MC.  In vitro activity of garlic oil and four diallyl sulphides against antibiotic-resistant Pseudomonas aeruginosa and Klebsiella pneumoniae.  J Antimicrob Chemother 2001;47(5):665-70.

10.    Tsao SM, Yin MC.  In-vitro antimicrobial activity of four diallyl sulphides occurring naturally in garlic and Chinese leek oils.  J Med Microbiol 2001;50(7):646-9.

11.    Yin M, Cheng W.  Antioxidant and antimicrobiol effects of four garlic-derived organosulfur compounds in ground beef.  Meat Science 2002,63(1):23-8.

12.    Kyung KH, Kim MH, Park MS , Kim YS.  Alliinase-independent inhibition of Staphylococcus aureus B32 by heated garlic.  J Food Sci 2002; 67(2):780-5.

13.    Yoshida H, Katsuzaki H, Ohta R, Ishikawa K, Fukuda H, Fujino T, Suzuki A.  An organosulfur compound isolated from oil-macerated garlic extract, and its antimicrobial effect.  Biosci Biotechnol Biochem 1999;63(3):588-90.

14.    Kim K-M, Chun S-B, Koo M-S, et al.  Differential regulation of NO availability from macrophages and endothelial cells by the garlic component S-allyl  cysteine.  Free Radical Boil Med 2001:30(7):747-56.

15.    Ji W-D, Jeong M-S, Chung H-C, Lee S-J, Chung Y-G.  Antimicrobial activity and distilled components of garlic (Allium sativum L.) and ginger (Zingiber officinale Roscoe).  Han’ guk Nonghwa Hakhoechi 1997;40(6):514-8.

16.    Kominato Y, Nishimura S, Takeyama K.  Studies on biological active component in garlic (Allium scorodoprasm L. or Allium sativum). II. Thiamin retaining effects of scordinin A, B mixture and antibacterial activities of the scordinin A1 decomposition product.  Oyo Yakuri 1976;12(4);571-7.

17.    Prasad DN, Bhattacharya SK, Das PK.  A study of antiinflammatory activity of some indigenous drugs in albino rats.  Indian J Med Res 1966;54:582.

18.    Bhakuni OS, Dhar ML, Dhar MM, Dhawan BN, Mehrotra BN.  Screening of Indian plants for biological activity. Part II.  Indian J Exp Biol 1969;7:250-62.  

19.    Mascolo N, Autore G, Capasso F, Menghini A, Fasulo MP.  Biological screening of Italian medicinal plants for anti-inflammatory activity.  Phytother Res 1987;1(1):28-31.  

20.    Okuyama T, Matsuda M, Masuda Y, et al.  Studies on cancer bio-chemoprevention of natural resources. X. Inhibitory effect of spices on TPA-enhanced 3H-choline incorporation in phospholipid of C3H10T1/2 cells and on TPA-induced ear edema.  Zhonghua Yaoxue Zazhi 1995;47(5):421-30.

21.    Dabral PK, Sharma RK.  Evaluation of the role of rumalaya and geriforte in chronic arthritis-a preliminary study.  Probe 1983;22(2):120-7.   

22.    Safarli SR.  Experimental treatment of corneal burns with phytoncido-naphthalene emulsion.  Vestnik Oftalmol 1955;34(6):17-9.

23.    Bandoni AJ.  Garlic and its preparations.  Rev Farm (Buenos Aires) 1935;77:25-8.

24.    Singh V, Kuwar A, Singh SP.  Effect of normal saline, potassium permanganate and garlic extract on healing of contaminated wounds in buffalo-calves.  Indian J Anim Sci 1984;54(1):41-5.

25.    Hodge G, Hodge S, Han P.  Allium sativum (garlic) suppresses leukocyte inflammatory cytokine production in vitro: potential therapeutic use in the treatment of inflammatory bowel disease.  Cytometry  2002;48(4):209-15.

26.    Khan I, Ali M.  Altered expression of the Na+/H+ exchanger isoform-3 in experimental colitis: effect of garlic.  Mol Cell Biochem 1999;200(1&2):77-84.

27.    Godhwani JD, Gupta JB, Dadhich AP.  Modification of immunological response by garlic, guggal and tumeric: an experimental study in albino rats.  Proc Indian Pharmacol Soc 1980:Abstr-1-2.

28.    Shah SA, Vohora SB.  Boron enhances anti-arthritic effects of garlic oil.  Fitoterapia 1990;61(2):121-6.

29.    Kyo E, Uda N, Kasuga S, Itakura Y, Sumiyoshi H.  Garlic as an immunostimulant.  In: Immunomodulatory agents from plants, (Wagner H, ed.).  Basel:Birkhauser Verlag, 1999:273-88.

30.    Amla V, Singh D, Raina RK, Sharma TR.  Preliminary clinical evaluation of garlic capsule in chronic rheumatic disorders.  Indian J Pharmacol 1981;13:64.

31.    Sharma VD, Sethi MS, Kumar A, Rarotra JR.  Antibacterial property of Allium sativum in vivo & in vitro studies.  Indian J Exp Biol 1977;15:466.

32.    Srinivasan D, Nathan S, Suresh T, Perumalsamy PL.  Antimicrobial activity of certain Indian medicinal plants used in folkloric medicine.  J Ethnopharmacol 2001;74:217-20.

33.    Singh KV, Shukla NP.  Activity on multiple resistant bacteria of garlic (Allium sativum) extract.  Fitoterapia 1984;55(5):313-5.

34.    Khan MR, Omoloso AD.  Momordica charantia and Allium sativum: broad spectrum antibacterial activity.  Korean J Pharmacog 1998;29(3):155-8.

35.    Elnima EI, Ahmed SA, Mekkawi AG, Mossa JS.  The antimicrobial activiity of garlic and onion extracts.  Pharmazie 1983;38(11):747-8.

36.    Ahsan M, Islam SN.  Garlic: a broad spectrum antibacterial agent effective against common pathogenic bacteria.  Fitoterapia 1996;67(4):374-6.

37.    Gnan SO, Demello MT.  Inhibition of Staphylococcus aureus by aqueous goiaba extracts.  J Ethnopharmacol 1999;68(1/3):103-8.

38.    Ahmad I, Mehmood Z, Mohammad F.  Screening of some Indian medicinal plants for their antimicrobial properties.  J Ethnopharmacol 1998;62(2):183-93.

39.    Perez C, Anesini C.   Inhibition of Pseudomonas aeruginosa by Argentinean medicinal plants.  Fitoterapia 1994;65(2):169-72.  

40.    Abdou IA, Abou-Zeid AA, El-Sherbeeny MR, Abou-El-Gheat ZH.  Antimicrobial activities of Allium sativum, Allium cepa, Raphanus sativus, Capsicum frutescens, Eruca sativa, Allium kurrat on bacteria.  Qual Plant Mater Veg 1972;22(1):29-35.

41.    Ross SA, El-Keltawi NE, Megalla SE.  Antimicrobial activity of some Egyptian aromatic plants.  Fitoterapia 1980;51:201-5.

42.    Anussorn-Nitisara N, Vudthludomlert AM.  Modification of pharmaceutical preparation of garlics.  10th Conference of Science and Technology, Chiang Mai, 1984:241-2.

43.    El-Keltawi NEM, Megalla SE, Ross SA.  Antimicrobial activity of some Egyptian aromatic plants.  Herba Pol 1980;26(4):245-50.

44.    Yousef BM, Hammad AAI.  Comparative antibacterial effects of garlic and cumin essential oils.  Egypt J Microbiol 1994;29(2):131-7.

45.    Caceres A, Giron LM, Alvarado SR, Torres MF.  Screening of antimicrobial activity of plants popularly used in Guatemala for the treatment of dermatomucosal diseases.  J Ethnopharmacol 1987;20(3):223-37.

46.    Alkofahi A, Batshoun R, Owais W, Najib N.  Biological activity of some Jordanian medicinal plant extracts. Part II.  Fitoterapia 1997;68(2):163-1682.

47.    Didry N, Pinkas M, Dubreuil L.  Antibacterial activity of species from the genus Allium.  Pharmazie 1987;42(10):687-8.

48.    Choudhury A, Guha A, Yadav A, Unni BG, Roy MK.  Causal organism of flacherie in the silkworm Antheracea assama WW: isolation, characterization and its inhibition by garlic extract.  Phytother Res 2002;16(S1):S89-S90.

49.    Bhatia VN.  Some studies on Pseudomonas aeruginosa with special reference to antimicrobial sensitivity.  J All Indian Inst Med Sci 1977;3(2):124-8.

50.    Rudat KD.  The antibiotic substances of higher plants active against Bacterium pyocyanum (Pseudomonas aeruginosa).  J Hyg Epidemiol Microbiol Immunol 1957;1:213.

51.    Sangmahachai K.  Effect of onion and garlic extracts on the growth of certain bacteria.  Thesis-Master 1978:88pp.

52.    Fletcher RD, Parker B, Hassett M.  Inhibition of coagulase activity and growth of Staphylococcus aureus by garlic extracts.  Folia Microbiol (Prague) 1974;19:494.

53.    Kyung KH, Park KS, Kim YS.  Isolation and characterization of bacteria resistant to the antimicrobial activity of garlic.  J Food Sci 1996;61(1):226-9.

54.    Chaiyasothi T, Rueaksopaa V.  Antibacterial activity of some medicinal plants. Undergraduate Special Project Report, 1975:109pp.

55.    Perez C, Anesini C.  Antibacterial activity of alimentary plants against Staphylococcus aureus growth.  Amer J Chinese Med 1994;22(2):169-74.

56.    Dababneii BEA, Al-Delaimy KS.  Inhibition of Staphylococcus aureus by garlic extract.  Lebensm-Wiss Technol 1984;17(1):29-31.

57.    Sivam GP, Lampe JW, Ulness B, Swanzy SR, Potter JD.  Helicobacter pylori in vitro susceptibility to garlic (Allium sativum) extract.  Nutr Cancer 1997;27(2):118-21.

58.    Anesini C, Perez C.  Screening of plants used in Argentine folk medicine for antimicrobial activity.  J Ethnopharmacol 1993;39(2):119-28.

59.    Oppikofer F.  The influence of an adsorbent (carbon) on the biological activity of garlic. An incompatibility to avoid.  Schweuz Apoth-Ztg 1947;85:849-50.

60.    Suri JC.  Anti-tubercular activity of garlic (Allium sativum).  Indian J Med Res 1951; 39(3):411-6.

61.    El-Shourbagy MS, El-Ballal AS, Abou Bakr, Hassan MA, Tawfik MS, Ahmed YM.  Breeding potential of locally cultivated garlic (Allium sativum L.). IV. Phytotherapeu-tic value of improved selections.  J Herbs Spices & Med Plants 1993;1(3):27-45.

62.    Jezpwa L, Rafinski T, Wrocinski T.  Investigation on the antibiotic activity of Allium sativum L.  Herba Pol 1966;12(1):3-15.

63.    Kedzia W, Lutomski J, Muszynski Z, Kedzia B.  Microbiological determination of the antibacterial activity of tablets containing lyophilized garlic.  Herba Pol 1969;15(3): 222.

64.    Ganguly D, Ray JC.  Phytonicides or plant bactericides. I. Isolation and antibacterial properties of the phytonicide in garlic.  Ann Biochem Exp Med (India) 1949;9:155-60.

65.    Ela MAA, El-Shaer NS, Ghanem NB.  Antimicrobial evaluation and chromatographic analysis of some essential and fixed oils.  Pharmazie 1996;51(12):993-4.

66.    Huddleson F, Frain JD, Barrows, Giefel M.  Antibacterial substances in plants. I.  J Am Vet Med Assoc 1944;105:394-7.

67.    Mano D.  The inhibitory action of some plant extract on bacterial growth. II. Changes in the susceptibility to antibiotics of the strains of bacteria adapted by culturing with a fraction from Allium sativum.  Noppon Saikingaku Zasshi 1962; 17(9):807-9.

68.    Ahmad I, Beg AZ.  Antimicrobial and phytochemical studies on 45 Indian medicinal plants against multi-drug resistant human pathogens.  J Ethnopharmacol 2001;74: 113-23.

69.    Anwar Z, Ayub N, Khan AG.  Antibacterial ability of extracts from Arbuscular mycorrhizal roots of Allium sativum L. and Momordica charantia.  Hamdard Med 2000;43(1):29-33.

70.    Didry N, Dubreuif L, Pinkas M.  Antimicrobial activity of naphthoquinones and Allium extracts combined with antibiotics.  Pharm Acta Helv 1992;67(5/6):148-51.

71.    Hughes BG, Lawson LD.  Antimicrobial effects of Allium sativum L. (garlic), Allium ampeloprasum L. (elephant garlic), and Allium cepa L. (onion), garlic compounds and commercial garlic supplement products.  Phytother Res 1991;5(4):154-8.

72.    Nes IF, Skjelkvale R, Olsvik O, Berdal BP.  The effect of natural spices and oleoresins on Lactobacillus plantarum and Staphylococcus aureus.  Microb Assoc Interact Food Proc Int IUMS-ICFMH Sym 12th 1983, 1984:435-40.

73.    Kumar M, Berwal JS.  Sensitivity of food pathogens to garlic (Allium sativum).  J Appl Microbiol 1998;84(2):213-5.

74.    Gonzalez-Fandos E, Garcia-Lopez ML, Sierra ML, Otero A.  Staphylococal growth and enterotoxins (A-D) and thermonuclease synthesis in the presence of dehydrated garlic.  J Appl Bacteriol 1994;77(5):549-52.

75.    Turantas F, Unloturk A.  Effect of nitrate, garlic and starter culture on the survival of Staphylococcus aureus in soudjuk [sausage].  Dogc:Turk Muhendislik Cevre Bilimleri Derg 1993;17(4 ):275-80.

76.    Sasaki JI, Kita T, Ishita K, Uchisawa H, Matsue H.  Antibacterial activity of garlic powder against Escherichia coli O-157.  J Nutr Sci Vitaminol 1999;45(6):785-90.

77.    Arunachalam K.  Antimicrobial activity of garlic, onion, and honey.  Geobios 1980; 7(1):46-7.

78.    Ross ZM, O'gara EA, Hill DJ, Sleightholme HV, Maslin DJ.  Antimicrobial properties of garlic oil against human enteric bacteria: evaluation of methodologies and comparisons with garlic oil sulfides and garlic powder.  Appl Environ Microbiol 2001;67(1):475-80.

79.    Dold H, Knapp A.  The antibacterial action of spices.  Hyg Infektionskh 1948;128: 696-706.

80.    Bocker OE.  The disinfectant action of garlic (Allium sativum).  Hyg Infektionskh 1938;121:166-80.

81.    Kolodin AV.  Effect of a preparation containing volatile fractions of garlic on some mechanisms of nonspecific immunity.  Sovrem Metody Issled 1968;1968(1):101-3.

82.    Gonzales-Fandos E, Sierra ML, Garcia-Lopez ML, Otero A, Sanz J.  Effect of the major herbs and spices in Spanish fermented sausages on Staphylococcus aureus and lactic acid bacteria.  Arch Lebensmittelhyg 1996;47(2):43-7.

83.    Singh B, Bernadette FM, Adams MR.  Synergistic inhibition of Listeria monocyto
genes by nisin and garlic extract.  Food microbiol 2001;18(2):133-9.

84.    El-Tanbouly ND, Abdel-Megid RM.  HPLC determination of alliin in garlic and garlic products and their antimicrobial activity.  Zagazig J Pharm Sci 1994;3(3A):120-4.

85.    Ahmad W, Syed Q, Hussain A, Ghuman MA, Ziaidi SA.  Evaluation of different garlic extracts for antibacterial activity.  Sci Int (Lahore) 1993;5(4):385-6.

86.    Carpenter CW.  Antibacterial properties of yeasts, Fusarium species, onion, and garlic.  Hawaii Planters Record 1945;49:41-67.

87.    Umbert De Torrescasana E.  Experimental studies of the pharmacology of the active principles of Allium sativum (garlic).  Rev Espan Fisiol 1946;2:6-31.

88.    Tsai Y, Cole LL, Davis LE, Lockwood SJ, Simmons V, Wild GC.  Antiviral properties of garlic: in vitro effects on Influenza B, Herpes simplex and Coxsackie viruses.  Planta Med 1985;51(5):460-1.

89.    Weber ND, Andersen DO, North JA, Murray BK, Lawson LD, Hughes BG.  In vitro virucidal effects of Allium sativum (garlic) extract and compounds.  Planta Med 1992;58(5):417-23.

90.    Mc Crindle BW, Helden E, Conner WT.  Garlic extract therapy in children with hypercholesterolemia.  Arch Pediatr Adolesc Med 1998;152(11):1089-94.

91.    Sitprija S, Plengvidhya C, Kangkaya V, Bhuvapanich S, Tunkayoon M.  Garlic and diabetes mellitus phase II clinical trial.  J Med Ass Thailand Suppl 1987;70(2):223-7.

92.    Ackermann RT, Mulrow CD, Ramirez G, Gardner CD, Morbidoni L, Lawrence VA.  Garlic shows promise for improving some cardiovascular risk factors.  Arch Intern Med 2001;161(6):813-24.

93.    Sumiyoshi H.  New pharmacological activities of garlic and its constituents.  Nippon Yakurigaku Zasshi 1997;110(1):93-7.

94.    Perrin M, Dombray P, Vlaikovitch M.  Experimental toxicity of garlic.  C R Soc Biol 1924;90:1431-2.

95.    Uemori T.  Pharmacological investigation of Allium sativum.  Nippon Yakurigaku Zasshi 1929;9(1):21-6.

96.    Song CS, Kim YS, Lee DJ, Nam CC.  A blood anticoagulant substance from garlic. II.  Chemical analysis and studies on biochemical and pharmacological effects.  Yonsei Med J 1963;4:21-6.

97.    Kumar CA, Saxena KK, Gupta C, et al.  Allium sativum: effect of three weeks feeding in rats.  Indian J Pharmacol 1981;13:91.

98.    Kanezawa A, Nakagawa S, Sumiyoshi H, et al.  General toxicity tests of garlic extract preparation contained vitamins (kyoleopin).  Pharmacometrics 1984;27(5): 909-29.

99.    Huh K, Park JM, Lee S-I.  Effect of garlic on the hepatic glutathione S-transferase and glutathione peroxidase activity in rat.  Arch Pharm Res 1985;8(4):197-203.

100.        Morcos NC, Camilo K.  Acute and chronic toxicity study of fish oil and garlic combination.  Int J Vitam Nutr Res 2001;71(5):306-12.

101.        Chowdhury AKA, Ahsan M, Islam SK, Ahmed ZU.  Efficacy of aqueous extract of garlic & allicin in experimental shigellosis in rabbits.  Indian J Med Res [A] 1991;93 (1):33-6.

102.        Alnaqeeb MA, Thomson M, Bordia T, Ali M.  Histopathological effects of garlic on liver and lung of rats.  Toxicol Lett 1996;85(3):157-64.

103.            Joseph PK, Rao KR, Sundaresh CS.  Toxic effects of garlic extract and garlic oil in rats.  Indian J Exp Biol 1989;27(11):977-9.

104.       Fehri B, Aiache JM, Korbi S, et al.  Toxic effects induced by the repeat administration of Allium sativum L.  J Pharm Belg 1991;46(6):363-74.

105.       Bartimaeus ES, Agbor RE.  Toxicological effects of garlic (Allium sativum) on some hematological and biochemical parameters in rat.  J Environ Sci 2003;2(1):
11-6.  

106.       Nilvises N, Warmanujchinda W, Athisuk K, et al.  Acute toxicity test of freeze-dried garlic powder.  Ann Res Abstr, Mahidol Univ, 1990;236 pp.

107.       Nakagawa S, Masamoto K, Sumiyoshi H, et al.  Acute toxicity test of garlic extract.  J Toxicol Sci 1984;9(1):57-60.

108.       Sumiyoshi H, Kanezawa A, Masamoto K, et al.  Chronic toxicity test of garlic extract in rats.  J Toxicol Sci 1984;9:61-75.

109.       Siegers CP.  Allium sativum. In: Adverse effects of herbal drugs, vol 1, De Smet PAGM, Keller K, Hansel R, Chandler RF, (eds).  Berlin:Springer-Verlag, 1992:
73-6.

110.       Kodera Y, Suzuki A, Imada O, et al.  Physical, chemical, and biological properties of S-allylcysteine, an amino acid derived from garlic.  J Agric Food Chem 2002; 50(3):622-32.

111.       Munday R, Munday JS, Munday CM.  Comparative effects of mono-, di-, tri-, and tetrasulfides derived from plants of the Allium family: redox cycling in vitro and hemolytic activity and phase 2 enzyme induction in vivo.  Free Radic Biol Med 2003;34(9):1200-11.

112.       Anon.  Symposium on the chemistry, pharmacology and medical applications of garlic.  Cardiology in Practice 1989;7:1-15.

113.       Riggs DR, Dehaven JI, Lamm DL.  Allium sativum (garlic) treatment for murine transitional cell carcinoma.  Cancer 1997;79(10):1987-94.

114.       Anon.  More praise for onions and garlic.  Food Chem Toxicol 1984;22(11):918.

115.       Burden AD, Wilkinson SM, Beck MH, Chalmers RJG.  Garlic-induced systemic contact dermatitis.  Contact Dermatitis 1994;30(5):299-300.

116.       Kaplan B, Schaewach-Millet M, Yorav S.  Factitial dermatitis induced by application of garlic.  Int J Dermatol 1990;29(1):75-6.

117.       Mc Govern TW, Lawarre S.  Botanical briefs: garlic-Allium sativum.  Cutis 2001; 67(3):193-4.

118.       Hughes TM, Varma S, Stone NM.  Occupational contact dermatitis from a garlic and herb mixture.  Contact Dermatitis 2002;47(1):48.

119.       Cronin E.  Dermatitis of the hands in caterers.  Contact Dermatitis 1987;17(5): 265-9.

120.       Canduela V, Mongil I, Carrascosa M, Docio S, Cagigas P.  Garlic: always good for the health?.  Brit J Dermatol 1995;132(1):161-2.  

121.       Baruchin AM, Sagi A, Yoffe B, Ronen M.  Garlic burns.  Burns 2001;27(7):781-2.

122.       Parish RA, Mc Intire S, Heimbach DM.  Garlic burns: a naturopathic remedy gone away.  Pediatr Emerg Care 1988;3(4):258-60.

123.       Roberge RJ, Leckey R, Spence R, et al.  Garlic burns of the breast.  Am J Emerg 1997;15(5):548.

124.       Garty BZ.  Garlic burns.  Pediatrics 1993;91(3):658-9.

125.       Mc Fadden JP, White IR, Rycroft RJG.  Allergic contact dermatitis from garlic.  Contact Dermatitis 1992;27(5):333-4.

126.       Seuri M, Taivanen A, Ruoppi P, Tukiainen H.  Three cases of occupational asthma and rhititis caused by garlic.  Clin Exp Allergy 1993;23(12):1011-4.

127.       Watanabe Y, Arase S, Senoue M, et al.  Statistical study on garlic (Allium) related contract dematitis.  Nishinihon J Dermatol 1988;50:439-44.

128.       Goddoni G, Selvi M, Resta F, et al.  Allergic contact dermatitis to garlic in a cook.  Ann Ital Dermatol Clin Sperimentale 1994;48:120-1.

129.       Gall H, Kalveram CM, Schunter M.  Sofortallergie auf Lauch.  Allergo J 1996;51: 29.

130.       Edelstein AJ, Johnstown PA.  Dermatitis caused by garlic.  Arch Dermatol 1950; 61:111.

131.       Bleumink E, Doeglas HM, Klokke AH, et al.  Allergic contact dermatitis to garlic.  Br J Dermatol 1972;87:6-9.

132.       Campolmi P, Lombardi P, Lotti T, et al.  Immediate and delayed sensitization to garlic.  Contract Dermatitis 1982;8:352-3.

133.       Van Ketel WG, De Haan P.  Occupational eczema from garlic and onion.  Contact Dermatitis 1978;4:53-4.

134.       Delaney TA, Donnelly AM.  Garlic dermatitis.  Australas J Dermatol 1996;37:109-10.

135.       Mitchell JC.  Contact sensitivity to garlic (Allium).  Contact Dermatitis 1980;6:356-7.

136.       Fleischer S, Bayerl C, Jung EG.  Occupational allergic hand dermatitis to garlic in a pizza baker.  Aktuelle Dermatol 1996;22:278-9.

137.       Rauterberg A.  Allergic contact dermatitis due to garlic in a cook.  Aktuelle Dermatol 1995;21:317-8.

138.       Lautier R, Wendt V.  Contact allergy to Alliaceae. Case report and literature review.  Derm Beruf Umwelt 1985;33:213-5.

139.       Lee TY, Lam TH.  Contact dermatitis due to topical treatment with garlic in Hong Kong.  Contact Dermatitis 1991;24(3):193-6.

140.       Bojs G, Svensson A.  Contact allergy to garlic used for wound healing.  Contact Dermatitis 1988;18:179-81.

141.       Svensson A, Bojs G, Hradil E, et al.  Garlic and olive oil: good in food but unsuitable for skin care.  Lakartidningen 1991;88:733-4.

142.       Anibarro B, Fontela JL, De La Hoz F.  Occupational asthma induced by garlic dust.  J Allergy Clin Immunol 1997;100(6):734-8.

143.       Asero R, Mistrello G, Roncarolo D, Antoniotti PL, Falagiani P.  A case of garlic allergy.  J Allergy Clin Immunol 1998;101(3):427-8.

144.       Henson GE.  Garlic: An occupational factor in the etiology of bronchial asthma.  J Fla Med Assoc 1940;27:86.

145.       Kirsten D, Meister W.  Occupational allergy due to garlic.  Allergoligie 1985;8: 511-2.

146.       Couturier P, Bousquet J.  Occupational allergy secondary inhalation of garlic dust.  J Allergy Clin Immunol 1982;70:145.

147.       Couturier P, Kreuter M, Loupi J.  Allergy a la poussiere d’ail.  A propos de deux observations.  Rev Fr Allergy 1980;20:145-7.

148.       Falleroni AE, Zeiss CR, Levitz D.  Occupational asthma secondary to inhalation of garlic dust.  J Allergy Clin Immunol 1981;68:156-60.

149.       Armentia A, Vega JM.  Can inhalation of garlic dust cause asthma? [published erratum appears in Allergy 1997;52:358].  Allergy 1997;51:137-8.

150.       Lybarger JA, Gallagher JS, Pulver DW, et al.  Occupational asthma induced by inhalation and ingestion of garlic.  J Allergy Clin Immunol 1982;69:448-54.

151.       Molina C, Lachaussee R, Jeanneret A, et al.  A garlic story.  Presse Med 1983; 12:1941.

152.       Kurzen M, Bayerl C.  Immediate-type hypersensitivity to garlic.  Aktuelle Dermatol 1997;23:145-7.

153.       Jappe U, Bonnekoh B, Hausen BM, Gollnick H.  Garlic-related dermatoses: case report and review of the literature.  Amer J Contact Dermatitis 1999;10(1):37-9.

154.       Eming SA, Piontek JO, Hunzelmann N, Rasokat H.  Severe toxic contact dermatitis caused by garlic.  Brit J Dermatol 1999;141(2):391-2.

155.       Lemiere C, Cartier A, Lehrer SA, Malo JL.  Occupational asthma caused by aromatic herbs.  Allergy 1996;51(9):647-9.

156.       Papageorgiou C, Corbet JP, Menezes-Brandao F, et al.  Allergic contact dermatitis to garlic (Allium sativum L.). Identification of the allergens: the role of mono-, di-, and tri-sulfides present in garlic. A comparative study in man and animal (guinea-pig).  Arch Dermatol Res 1983;275(4):229-34.

157.       Perezpimiento AJ, Moneo I, Santaolalla M, Depaz S, Fernandezparra B, Dominguezlazaro AR.  Anaphylactic reaction to young garlic.  Allergy 1999; 54(6):626-9.

158.       Boccafogli A, Vicentini L, Camerani A, et al.  Adverse food reactions in patients with grass pollen allergic respiratory disease.  Ann Allergy 1994;73:301-8.

159.       Rance F, Dutau G.  Labial food challenge in children with food allergy.  Pediatr Allergy Immunol 1997;8:41-4.

160.       Andre F, Andre C, Colin L, et al.  Role of new allergens and of allergens consumption in the increased incidence of food sensitizations in France.  Toxicology 1994;93:77-83.  

161.       Schimmer O, Kruger A, Paulini H, Haefele F.  An evaluation of 55 commercial plant extracts in the Ames mutagenicity test.  Pharmazie 1994;49(6):448-51.

162.       Knasmuller S, De Martin R, Domjan G, Szakmary A.  Studies on the antimutagenic activities of garlic extract.  Environ Molec Mutagen 1989;13(4):357-65.

163.       Buc M.  Garlic preparation for treating malignant tumors.  Patent: Czech 277,539 , 1993:10pp.

164.       Sivaswamy SN, Balachandran B, Balanehru S, Sivaramakrishnan VM.  Mutagenic activity of South Indian food items.  Indian J Exp Biol 1991;29(8):730-7.

165.       Shah AH, Tariq M, Ageel AM, Qureshi S.  Cytological studies on some plants used in traditional Arab medicine.  Fitoterapia 1989;60(2):171-3.

166.       Ungsurungsie M, Suthienkul O, Paovalo C.  Mutagenicity screening of popular Thai spices.  Food Chem Toxicol 1982;20:527-30.

167.       Mahmoud I, Alkofahi A, Abdelaziz A.  Mutagenic and toxic activities of several spices and some Jordanian medicinal plants.  Int J Pharmacog 1992;30(2):81-5.

168.       Zhang YS, Chen XR, Yu YN.  Antimutagenic effect of garlic (Allium sativum L.) on 4NQO-induced mutagenesis in Escherichia coli WP2.  Mutat Res 1989;227(4): 215-9.

169.       Roy A, Banerjee S, Majumder P, Das S.  Efficiency of mannose-binding plant lectins in controlling a homopteran insect, the red cotton bug.  J Agri food Chem 2002;50(23):6775-9.

170.       Abraham SK, Kesavan PC.  Genotoxicity of garlic, turmeric and asafoetida in mice.  Mutat Res 1984;136(1):85-8.

171.       Lu JX, Pei HY, Ip C, Lisk DJ, Ganther H, Thompson HJ.  Effect of an aqueous extract of selenium-enriched garlic on in vitro markers and in vivo efficacy in cancer prevention.  Carcinogenesis 1996;17(9):1903-7.

172.       Yoshida S, Suzo H, Nakagawa S.  Mutagenicity and cytotoxicity tests of garlic.  J Toxicol Sci 1984;9(1):77-86.  

173.       Guo NL, Lu DP, Woods G, Reed E, Zhou GZH, Zhang LB, Waldman R.  Demonstration of the antiviral activity of garlic extract against human cytomegalovirus in vitro.  Chin Med J 1993;106(2):93-6.  

174.       Unnikrishnan Mc, Kuttan R.  Cytotoxicity of extracts of spices to cultured cells. Nutr Cancer 1988;11(4):251-7.

175.       Morioka N, Sze LL, Morton DL, Irie RF.  A protein fraction from aged garlic extract enhances cytotoxicity and proliferation of human lymphocytes mediated by interleukin-2 and concanavalin A.  Cancer Immunol Immunother 1993;37(5):316-22.

176.       Egen-Schwind C, Eckard R, Kemper FH.  Metabolism of garlic constituents in the isolated perfused rat liver.  Planta Med 1992;58(4):301-5.

177.       Cho BHS, Xu SQ.  Effects of allyl mercaptan and various Allium-derived compounds on cholesterol synthesis and secretion in HEP-GS cells.  Comp Biochem Physiol Ser C 2000;126C(2):195-201.

178.       Siegers CP, Steffen B, Robke A, Pentz R.  The effects of garlic preparations against human tumor cell proliferation.  Phytomedicine 1999;6(1):7-11.

179.       Lin MC, Wang EJ, Lee C, Chin KT, Liu D, Chiu JF, Kung HF.  Garlic inhibits microsomal triglyceride transfer protein gene expression in human liver and intestinal cell lines and in rat intestine.  J Nutr 2002;132(6):1165-8.

180.       Sato A.  Studies on antitumor activity of crude drugs. I. The effects of aqueous extracts of some crude drugs in short term screening test.  Yakugaku Zasshi 1989;109(6):407-23.

181.       Ueki H, Kaibara M, Sakagawa M, Hayashi S.  Antitumor activity of plant constituents. I.  Yakugaku Zasshi 1961;81:1641-4.

182.       Hageman GJ, van Herwijnen HM, Schilderman PAEL, Rhijnsburger EH, Coonen EJC, Kleinjans JCS.  Reducing effects of garlic constituents of DNA adduct formation in human lymphocytes in vitro.  Nutr Cancer 1997;27(2):177-85.

183.       Miwa M, Kong ZL, Shinohara K, Watanabe M.  Macrophage stimulating activity of foods.  Agr Biol Chem 1990;54(7):1863-6.

184.       Kim OK, Murakami A, Nakamura Y, Ohigashi H.  Screening of edible Japanese plants for nitric oxide generation inhibitory activities in RAW 264.7 cells.  Cancer Lett 1998;125(1/2):199-207.

185.       Reeve VE, Bosnic M, Rozinova E, Boehm-Wilcox C.  A garlic extract protects from ultraviolet B (280-320 NM) radiation-induced suppression of contact hypersensitivity.  Photochem Photobiol 1993;58(6):813-7.

186.       Vaes LPJ, Chyka PA.  Interactions of warfarin with garlic, ginger, ginkgo, or ginseng: nature of the evidence.  Ann Pharmacother 2000;34(12):1478-82.

187.       Sunter WH.  Warfarin and garlic.  Pharm J 1991;246(6640):722.

188.       Rose KD, Croissant PD, Parliament CF, Levin MB.  Spontaneous spinal epidural hepatoma with associated platelet dysfunction from excessive garlic ingestion: a case report.  Neurosurgery 1990;26(5):880-2.

189.       Neli HA, Silagy CA, Lancaster T, et al.  Garlic powder in the treatment of moderate hyperlipidaemia: a controlled trial and meta-analysis.  J R Coll Physicians Lond 1996;30:329-34.

190.       Burnham BE.  Garlic as a possible risk for postoperative bleeding.  Plast Reconstr Surg 1995;95:213.

191.       German K, Kumar U, Blackford HN.  Garlic and the risk of TURP bleeding.  Brit J Urol 1995;76(4):512.    

192.       Tokin IB.  The effect of phytonocides on spermatozoa and spermatogenesis in mammals.  Dokl Akad Nauk SSSR 1953;93:567-8.

193.       Prakash AO, Gupta RB, Mathur R.  Effect of oral administration of forty-two indigenous plant extracts on early and late pregnancy in albino rats.  Probe 1978; 17(4):315-23.

194.       Prakash AO, Mathur R..  Screening of Indian plants for antifertility activity.  Indian J Exp Biol 1976;14:623-6.

195.       Runnebaum B, Rabe T, Kiesel L, Prakash AO.  Biological evaluation of some medicinal plant extracts for contraceptive efficacy in females.  Future aspects in contraception. Part 2. Female contraception.  Boston:Mtp Press, Ltd, 1984:115-28.

196.       Kamboj VP.  A review of Indian medicinal plants with interceptive activity.  Indian J Med Res 1988;4:336-55.

197.       Fulder S.  Garlic and the prevention of cardiovascular disease.  Cardiology In Practice 1989;7:30-5.

198.       Holzgartner H, Schmidt U, Kuhn U.  Comparison of the efficacy and tolerance of a garlic preparation vs. bezafibrate.  Arzneimittelforschung 1992;42(12):1473-7.

199.       Berthold HK, Sudhop T, Von Bergmann K.  Effect of garlic oil preparation on serum lipoproteins and cholesterol metabolism: a randomized controlled trial.  JAMA 1998 17;279(23):1900-2.

200.       Augusti KT.  Therapeutic values of onion (Allium cepa L.) and garlic (Allium sativum L.).  Indian J Exp Biol 1996;34(7):634-40.

201.       Mader FH.  Treatment of hyperlipidaemia with garlic-powder tablets. Evidence from the German Association of General Practitioners’ muliticentric placebo controlled double-blind study.  Arznemittelforschung 1990;40:1111-6.

202.       Koscielny J, Klussendrof D, Latza R, et al.  The antiatherosclerotic effect of Allium sativum.  Atherosclerosis 1999;144:237-49.

203.       Simons LA, Balasubramaniam S, Von Konigsmark M, Parfitt A, Simons J, Peters W.  On the effect of garlic on plasma lipids and lipoproteins in mild hypercholesterolaemia.  Atherosclerosis 1995;113:219-25.

204.       Kannar D.  Clinical evaluation of Australian based garlic and its combination with inulin in mild moderate hyperlipidaemia [dissertation].  Clayton:Monash Univ: 1998:pi-vi, 6, 67-114.

205.       Auer W, Eiber A, Hertkorn E, et al.  Hypertension and hyperlipidaemia: garlic in mild cases.  Br J Clin Pract Symp Suppl 1990;69-3-6.

206.       Isaacsohn JL, Moser M, Stein EA, et al.  Garlic powder and plasma lipids and lipoproteins: a multicenter, randomized, placebo controlled trial.  Arch Intern Med 1998;158:1189-94.

207.       Jain AK, Vargas R, Gotzkowsky S, McMahon FG.  Can garlic reduce levels of serum lipids? A controlled clinical study.  Am J Med 1993;94:632-5.

208.       Kiesewetter H, Jung F, Jung EM, et al.  Effects of garlic coated tablets in peripheral arterial occlusive disease.  Clin Investing 1993;71:383-6.

209.       Gardner CD, Chatterjee L, Carlson J.  Effect of garlic supplementation on plasma lipids in hypercholesterolemic men and women.  Circulation 1999;99:1123.

210.       Steiner M, Khan AH, Holbertt D, Lin RI.  A double-blind crossover study in moderately hypercholesterolemic men that compared the effect of aged garlic extract and placebo administration on blood lipids.  Am J Clin Nutr 1996;64:866-70.

211.       Gupta MK, Mittal SR, Mathur AK, et al.  Garlic: the other side of the coin.  Int J Cardiol 1993;38:333.

212.       Gupta PP, Khetrapal P, Ghai CL.  Effect of garlic on serum cholesterol and electrocardiogram of rabbit consuming normal diet.  Indian J Med Sci 1987;41(1): 6-11.

213.       Szybejko J, Zokowski A, Herbec R.  Unusual cause of obturation of the small intestine.  Wiad Lek 1982;35:163-4.

214.       Harada K, Namiki M.  Acute gastric mucosal lesions induced by drugs and irritating foods.  Saishin Igaku 1989;44:2056-60.

215.       Caporase N, Smith SM, Eng RH.  Antifungal activity on human urine and serum after ingestion of garlic (Allium sativum).  Antimicrob Agents Chemother 1983;23: 700-2.

216.       Jung F, Jung EM, Mrowictz C, et al.  The effect of garlic powder on cutaneous microcirculation. A cross-over test with healthy test persons.  Med Welt 1991;42: 28-30.

217.       De Santos AOS, Grunwald J.  Effect of garlic powder tablets on blood lipids and blood pressure: a six month placebo controlled, double blind study.  Br J Clin Res 1993;4:37-44.

218.       Lash JP, Cardoso LR, Mesler PM, Walczak DA, Pollak R.  The effect of garlic on hypercholesterolemia in renal transplant patients.  Transplant Proc 1998;30(1): 189-91.

219.       Agarwal KC.  Therapeutic actions of garlic constituents.  Med Res Rev 1996; 16(1):111-24.

220.       Bordia A, Verma SK, Srivastava KC.  Effect of garlic (Allium sativum) on blood lipids blood sugar, fibrinogen and fibrinolytic activity in patients with coronary artery disease.  Prostaglandins Leukot Essent Fatty Acids 1998;58(4):257-63.

221.       Legnami C, Frascaro M, Guazzaloca G, et al.  Effect of a dried garlic preparation on fibrinolysis and platelet aggregation in healthy subjects.  Arzneimittelforschung 1993;43(2):119-22.

222.       Newall CA, Anderson LA, Philpson JD.  Herbal medicines: a guide for health-care professionals.  London:Pharmaceutical Press, 1996:296pp.

223.       Robbers JE, Speedie MK, Tyler VE.  Pharmacognosy and Pharmacobiotechno-logy.  Baltimore:Williams&Wilkins, 1996.

224.       Takada N, Kitano M, Chen T, et al.  Enhancing effects of organosulfur compounds from garlic and onions on hepatocarcinogenesis in rats: association with increased cell proliferation and elevated ornithine decarboxylase activity.  Jpn J Cancer Res 1994;85(11):1067-72.